Η πρόσφατη απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ για την αύξηση των διοδίων κατά 40% στην «εθνική οδό» Πάτρας-Κορίνθου φέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα που δυστυχώς δεν μας έχει απασχολήσει αρκετά, αυτό της «δίκαιης» χρέωσης και της «ισότητας» των πολιτών. Ξεπερνώντας το νομικό σκέλος, δηλαδή το κατά πόσο είναι νόμιμο να χρεώνει κάποιος διόδια σε ένα οδικό δίκτυο το οποίο δεν πληροί τους στοιχειώδεις κανόνες οδικής ασφάλειας και δεν έχει τα τεχνικά χαρακτηριστικά για να μπορεί να χαρακτηρίζεται αυτοκινητόδρομος, το θέμα που τίθεται είναι κατά πόσο είναι λογικό να χρεώνεται σήμερα μια συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών για ωφέλειες που εκτιμάται ότι θα προκύψουν γι' αυτούς μετά την ολοκλήρωση του έργου. Μια βασική αρχή στον χώρο των μεταφορών είναι «ο ωφελημένος πληρώνει» όπως κατ' αντιστοιχία στο περιβάλλον είναι «ο ρυπαίνων πληρώνει». Στην περίπτωση της οδού, όμως, καλούνται οι σημερινοί χρήστες, στους οποίους παρέχονται κάκιστες υπηρεσίες, να πληρώσουν ακόμη περισσότερα για μελλοντικές υπηρεσίες, τις οποίες, με τα στατιστικά δεδομένα τροχαίων ατυχημάτων στον άξονα αυτό, είναι πιθανό να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να απολαύσουν. Διόδια πληρώνουν οι οδηγοί εδώ και δεκαετίες και είναι απορίας άξιο πώς οι πόροι που έχουν συγκεντρωθεί δεν επαρκούν για τη χρηματοδότηση νέων έργων. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε χώρες του εξωτερικού, όπου οι οδηγοί πληρώνουν και εξασφαλίζουν υψηλού επιπέδου παροχές στους δρόμους που χρησιμοποιούν, ενώ απομένουν έσοδα που χρησιμοποιούνται ως αρχικό κεφάλαιο για καινούργιους δρόμους. Είναι επομένως λογικό σε αυτές τις περιπτώσεις να καταβάλλονται διόδια. Στον βαθμό που δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, κακώς πληρώνουμε.
(Ο Στράτος Παπαδημητρίου είναι συγκοινωνιολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου